Het Paleis DuPeyrou in Neuchâtel

30 juni 2021

Het stadspaleis DuPeyrou stamt uit 1771. Het draagt de naam van de eerste eigenaar Pierre-Alexandre DuPeyrou (1729-1794). Hij was een vriend van Jean-Jacques Rousseau (1712-1778), die enkele jaren in de omgeving van Neuchâtel woonde.

Hij publiceerde, na de dood van de schrijver, in 1788 in Genève de eerste volledige uitgave van zijn werken. In 1790 publiceerde hij in Neuchâtel het tweede deel van de “Confessions“. Hij liet ook talrijke manuscripten van Rousseau na aan de gemeentelijke bibliotheek (tegenwoordig Espace Rousseau Neuchâtel).

Pierre-Alexandre DuPeyrou werd geboren in Suriname waar zijn vader, Pierre DuPeyrou (1702-1742), een hugenoot uit Frankrijk, raadsheer was bij het Hof van Justitie.

Toen zijn vader stierf, hertrouwde zijn moeder met de Neuchâtelois Philippe de Chambrier (1701-1756). Hij was in dienst van het koloniale leger van de Zeven Verenigde Provinciën.

In 1748 verhuisde het gezin naar Neuchâtel, dat vanaf 1707 (tot 1857) een Pruisisch vorstendom was.

In 1771 stond het gebouw te midden van wijngaarden. De tuinen strekten zich uit tot aan het meer. Na de Juragewässerkorrektion (1868-1891) zakte het meer enkele meters en werd de drooggevallen ruimte bebouwd.

Het gebouw werd in 1799 verkocht aan Frédéric de Pourtalès (1779-1861), ook al zo’n typisch kosmopolitische Zwitser. In de Franse/ Napoleontische tijd (1798-1813), werd het paleis van 1806-1813 door maarschalk Louis-Alexandre Berthier (1753-1815) bewoond.

Toen Frederik Willem III (1770-1840), koning van Pruisen, in 1813 opnieuw prins van Neuchâtel werd (tot 1857) verkocht hij het aan het nieuwe kanton van de Zwitserse Confederatie.

De kantonale regering verkocht het gebouw in 1816 aan Denis de Rougemont (1759-1839). De stad Neuchâtel werd tenslotte eigenaar in 1858.

(Bron en nadere informatie: www.dupeyrou.ch).