De Rijnbrug van Rheinfelden

25 juli 2022

De eerste bruggen over de Hoogrijn, tussen het Bodenmeer en Straatsburg, werden door de Romeinen gebouwd. De Zähringers lieten in Rheinfelden de eerste houten Rijnbrug (die Rheinbrücke) bouwen, kort nadat de stad in het midden van de 12e eeuw was gesticht.

Het rotseiland in de Rijn vergemakkelijkte de oversteek van de Rijn en diende als een natuurlijke pijler voor de brugconstructie. Rheinfelden werd toen een belangrijk handels- en administratief centrum.

De brug is echter verschillende malen het slachtoffer geworden van overstromingen of werd verwoest in een oorlog. Dit gebeurde voor het eerst in 1445. De laatste houten, overdekte brug werd in 1807 gebouwd.

Het was het werk van de bruggenbouwer Blasius Balteschwier (1752-1832). Hij en zijn nakomelingen onderscheidden zich als bruggenbouwers van overdekte houten bruggen over de Rijn, de Limmat en de Aare. Sommige van hen bestaan nog steeds.

De houten overdekte brug bij Rheinfelden brandde echter op 12 juni 1897 af. De huidige boogbrug van beton en steen werd gebouwd in 1912. Op de grenslijn van de brug is in de borstwering een grenssteen met het wapenschild van Baden en Aargau aangebracht.

De brug is 147 meter lang, de vijf bogen zijn tussen 22 en 40 meter breed en hij is 10,5 meter diep. Vandaag symboliseert de brug de verbinding tussen Zwitserland en Duitsland, tussen het Zwitserse en het Duitse Rheinfelden.

Vermeldenswaard is de historie van Agnes van Rheinfelden (1065-1111), dochter van Rudolf van Rheinfelden (1025-1080) en vrouw van Hertog Bertold II  van Zähringen, Hertog van Schwaben (1050-1111).

Rudolf verloor in 1080 niet alleen een veldslag, maar ook een hand, zijn leven en een tevergeefs begeerde kroon. Agnes stichtte te zijner nagedachtenis het klooster St. Peter in het Zwarte Woud in Duitsland. Dit klooster werd de laatste rustplaats van de Zähringer. De sculptuur van Agnes, de verloren kroon en hand op het rotseiland symboliseren deze historie.