Abdij Engelberg

27 juli 2021

De benedictijnenabdij van Engelberg is gelegen in een bergdal aan de voet van de Titlis (kanton Obwalden). Het dorp Engelberg is daarna tot bloei gekomen.

Het klooster werd (financieel) gesteund door de Zürichse edelman Konrad von Sellenbüren en in 1120 opgericht door monniken uit Muri onder leiding van abt Adelhelm.

In het midden van de 12e eeuw vernieuwden monniken van het hervormingsklooster van St. Blasien (Zwarte Woud) het monastieke leven. Abt Frowin (1147-78) stichtte een scriptorium, die onder hem en zijn opvolgers Berchtold (1178-97) en Heinrich (1197-1223) tot grote bloei kwam. De abdij was lange tijd een dubbelklooster voor mannen en vrouwen. De  vrouwengemeenschap verhuisde in 1615 echter naar Sarnen (St. Andreasklooster).

Buiten het dal had de abdij vooral bezittingen in Nidwalden, Luzern, Aargau en Zürichgau. Sinds haar stichting speelde de abdij een centrale politieke, religieuze en economische rol in het dal van Engelberg. Tot de Franse Revolutie was de abt zowel geestelijke als wereldlijke heer van de vallei. In 1798 werden de dorpen in de vallei politiek onafhankelijk.

Aanvankelijk was de abdij gelegen in Nidwalden. Vanwege het verzet van dit kanton tegen de nieuwe confederatie van 1815, kreeg kanton Obwalden de vallei en het klooster. Het huidige barokke kloostercomplex werd gebouwd na de grote brand in 1729.

(Bron: Historisches Lexikon der Schweiz, Engelberg Kloster, https://hls-dhs-dss.ch/de/articles/008557/2011-03-31; www. kloster-engelberg.ch).