In de tentoonstelling wordt het beroemde Kebes-paneel uit 1633 van Joseph Plepp (1595-1642) voor in zijn barokke, cultuurhistorische context geplaatst.
Ingebed in een context van grafiek, tekeningen en schilderijen, geeft de tentoonstelling inzicht in de burgerlijke realiteit van het leven in de 17e eeuw.
Het paneel (die Kebes-Tafel), een schilderij van meer dan drie meter lang, is rond 1633 gemaakt en hing vanaf 1689 meer dan twee eeuwen lang in de theologische school van Bern.
Met meer dan 200 figuren toont het werk de beproevingen van de mens op zijn weg naar een gelukkig leven. Dit leven is verdeeld in drie delen: eenmaal in het leven zijn alle mensen onderworpen aan de grillen van het lot, begeerten, (valse) meningen (fake news zeggen we tegenwoordig) en ondeugden, kortom de tien hoofdzonden.
Alleen door verstand, opvoeding en deugden zijn sommige stervelingen in staat de derde levensfase te bereiken, het besef van wat werkelijk belangrijk is.
De afbeelding is gebaseerd op een gravure van Hendrick Goltzius (1558-1617), die op zich gebaseerde op antieke (Griekse) teksten.