“Van wat onze ogen zien als we in straten, waar ook ter wereld lopen, onder en rondom onze voeten, op trottoirs die bedekt met de resten van verf en platgetrapte kauwgom, natte plekken en bandensporen, heb ik foto’s en fotografische composities gemaakt die zinspelen op de wereld van de Atlassen, op de pagina’s gevuld met afbeeldingen van het heelal, geografische kaarten, landschappen, uitnodigingen om de wereld te ontdekken en om andere wereld uit te vinden.”
(À partir de ce qui tombe sous nos yeux quand on marche dans les rues du monde, là autour de nos pas comme dessous, sur les trottoirs couverts de restes de peinture et de cheving-gum aplatis, de taches d’humidité et d’autres traces de pneu, râpées, j’ai réalisé des photographies et des compositions photographiques faisant allusion au monde des Atlas, aux pages remplies d’images de l’univers, de cartes de géographie, de paysages, d’invitations à découvrir comme à inventer le monde, un monde).
Zoals de kunstenaar Alan Humerose (1956) zelf zegt, zijn de foto’s die deel uitmaken van Le Grand Atlas des yeux baissés niet meer dan een uitnodig (De grote atlas van de naar beneden gerichte ogen). Een uitnodiging om te verkennen, om van standpunt te veranderen, om zich een andere realiteit voor te stellen, maar ook en vooral om te dromen.
Over de trottoirs lopen als in een atlas bladeren, verdwalen in hun ruwheid, bedwelmd worden door hun kleuren en deze onverwachte ontdekkingen gebruiken om een nieuw poëtisch en fotografisch universum te vormen, dat is wat The Great Atlas of Downcast Eyes, het nieuwste kunstwerk van Alan Humerose, beoogt.