Agenda

In de zestiende eeuw zijn klein formaat glasschilderijen een populaire kunstvorm in Zuid-Duitsland en in de Zwitserse Confederatie. Het zijn kunstwerken van uitstekende kwaliteit die stad- en gildehuizen, universiteiten, kloosters en ziekenhuizen sierden. De panelen werden gemaakt door glasschilders, op basis van ontwerpen in opdracht van gerenommeerde kunstenaars uit die tijd. Het schenken van een dergelijk werk was een veel voorkomende en gewaardeerde vorm van communicatie, die een uitdrukking was voor allianties, vriendschappen en eerbetuigingen. Daarom is het wapen van de schenker op vrijwel elk glasschilderij prominent aanwezig. De motieven zijn zeer uiteenlopend en omvatten afbeeldingen van religieuze thema’s, personificaties en allegorieën, voorstellingen van beroepen en scènes uit de Zwitserse geschiedenis. De presentatie toont ongeveer negentig werken uit de gouden eeuw in de zestiende eeuw en biedt een overzicht van glasschilderijen en ontwerptekeningen uit Bazel, en enkele werken uit Bern, Neurenberg en Schaffhausen. De samengebrachte tekeningen en glas-in-loodschilderijen belichten de nauwe samenhang tussen deze beide kunstvormen.

De tentoonstelling (À fleur de peau. Vienne 1900) benadert de periode 1900-1918 in Wenen vanuit een nieuw perspectief. Niet de contrasten tussen Gustav Klimts generatie en die van Egon Schiele en Oskar Kokoschka’s staan centraal, symboliek versus expressionisme, of florale versus abstracte ornamentiek in de toegepaste kunst. Het laat zien wat ze gemeen hebben: het ontstaan van een nieuwe sensibiliteit die uitdrukking vond in het weergeven van de huid. Door de gevoelige huid te onderzoeken en af te beelden, zouden deze Weense modernisten de relaties tussen de mens en zijn omgeving, alledaagse objecten, gebouwen en straten opnieuw definiëren. De tentoonstelling toont 180 schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerken en toegepaste kunst die in Wenen ontstonden tussen 1897 (toen de Wiener Secession werd opgericht) en 1918 (het jaar waarin het Oostenrijks-Hongaarse Rijk ineenstortte).

Erica Pedretti (1930) is een uitzonderlijke figuur in de Zwitserse kunst en literatuur. Naast haar successen als schrijfster heeft ze als beeldend kunstenares ook een oeuvre opgebouwd. De tentoonstelling (Fremd genug) toont haar beeldende kunst en de verschillende aspecten van haar creatieve output. Voor de presentatie hebben de kunstenares Katalin Deér en de architect Lukas Furrer een structuur in de tentoonstellingsruimte gebouwd, die de kunst van Erica Pedretti op een bijzondere manier verbindt met de tentoonstellingsruimte.