De nacht op vijf continenten


Juan S. Hernandez, ontwerp voor vuurwerk Castillo, Octolán de Morelos, Oaxaca. Mexico, 1960. Sammlung Valetin Jaquet, ME 95

De nacht als onderwerp van een tentoonstelling, het Museum van Kulturen in Bazel heeft het aangedurfd en er een, hoe kan het ook anders, multicultureel verhaal van gemaakt. Aan de hand van kunst- en alledaagse voorwerpen uit vijf continenten leidt de tentoonstelling de bezoeker door de nacht.

De nacht van tegenwoordig is niet dezelfde als de nacht van twee eeuwen of nog langer geleden. Licht- of lawaaioverlast in de nacht zijn begrippen van de laatste eeuw.

Vroeger waren nachten vooral pikdonkere periodes tussen de avondschemering en het eerste ochtendgloren. Voor de opkomst van gas- en elektriciteit, moderne media en door fossiele grondstoffen voortbewogen vervoermiddelen bestonden een ander levensritme en een andere beleving van de nacht. De belangrijkste onderwerpen van de nacht in verschillende continenten worden in beeld gebracht.

In Nederland heeft de vleermuis vanwege  spouwmuren tegenwoordig een prominente plaats in de media.

Vleermuismasker, Burkina Faso, voor 1973. III 19733

Papoea Nieuw-Guinea, Windvaan met vleermuizen, Awar, 1930. Vb 9304

De tentoonstelling associeert de vleermuis echter in de eerste plaats met de nacht en zijn (negatieve) betekenis in vijf continenten. Er bestaan ongeveer 1 000 soorten in de wereld.  De kunst wijdde vele objecten aan de vleermuis, van Batman als verdediger van het goede tot de vleermuis als onheilsbrenger en ondier.

Vergrote gipsafdruk van een vleermuiskop. Naturhistorisches Museum Basel. 2023

De nacht had dan ook altijd iets onheilspellends. Heksen, demonen, spoken, duivels en andere fabelwezens kwamen in de nacht tot leven. Amuletten, avondgebeden en andere voorwerpen brachten bescherming.

De nacht is er niet alleen voor slaapliedjes, dromen en slapen, een natuurlijke noodzaak, maar ook voor slaapwandelen, piekeren, nachtmerries en slapeloosheid. Afgezien van moderne medicijnen, heeft ook dit onderwerp de mens vanouds beziggehouden.

De nacht is ook de tijd van nachtkleding en het bed in alle soorten en maten met speciale aandacht voor baby’s en kinderen. Het interieur van de slaapkamer, gordijnen, grondbedekkingen en verwarming is ook zeer gevarieerd. De menselijke creativiteit en aanpassing zijn ook hier bijna onuitputtelijk op alle continenten.

Selectie van bedden, hangmatten, matrassen, wiegen en amuletten

De steden en dorpen waren ’s nachts vroeger pikkedonker en vrijwel muisstil. Alleen vagebonden, koetsen, kerkklokken en nachtwachters deden van zich horen. Lantaarns en fakkels waren bij uitstek de verlichting. De nachtwachters en lantaarnaanstekers deden tot ver in de negentiende eeuw in alle Europese steden hun ronde en hadden hun vaste rituelen.

Een selectie uit de diversiteit aan lantaarns

De nacht was ook de tijd van (religieuze) feesten en gebeurtenissen. Fasnacht, volle maan,  Sinterklaas, vuurwerk of (spirituele) bijeenkomsten hadden vaak plaats of begonnen in het donker.

Steckenlaterne en twee hoofdlaternen Basler Mittwoch-Gesellschaft 1907. Kunstenaars Domo Löw en Freddy Prack/2007 en 2017. Private leen;  Twee Steckenlaternen en twee hoofdlaternen Fasnachtsgesellschaft Gundeli. Kunstenaar Matthias Weber, 1967, 2005 en 2020. Private leen; Laterne ’the Nightwatch’, kunstenaar Josef Koblic, Praag, 2021/ VI 72382.01-05

De ondergaande- en opkomende zon, de sterrenhemel, de maan en nachtelijke landschappen zijn ook op alle continenten op de meest onderscheiden wijze in de kunst verbeeld.

Het nachtleven was twee eeuwen terug vooral iets voor vagebonden of diners, soirees en andere feestelijke gebeurtenissen voor het welgestelde deel van de maatschappij. Tegenwoordig biedt een stad ’s nachts een ander (licht- en geluid) spektakel. Ook dit facet komt met moderne mediatechnieken op een originele wijze aan de orde.

De kijkdoos was in de negentiende eeuw een soort dia voor de komst van het bewegende beeld. Een bijzonder effect was het verduisteren van de licht, waardoor de kijkdoos de afbeelding in schemerlicht aangaf. Het was ook de periode van de panorama’s.

Kijkdoos Polyorama Panoptique, 1850, Frankrijk, met reproducties beelden (2023). Geschenk van Sophie Zahn-Sarasin 1950. VI 19090.00,01-03, 05-07,09-11

De Champs d ‘Élysées bij nacht en dag volgens de kijkdoos

De originele tentoonstelling geeft een indrukwekkend en vooral levendig beeld van de (artistieke) beleving van de nacht op de verschillende continenten. Het is geen makkelijk onderwerp om te presenteren, maar de veelzijdige benadering en de grote verscheidenheid aan (kunst) voorwerpen en het gebruik van moderne technieken geven een goede indruk van de beleving van een bij uitstek internationaal en multicultureel fenomeen: de nacht.

Chur had tot 31 december 1887 nog 12 Nachtwachters die bij het slaan van de klok de avondwacht (Abendwache, vanaf 19.00, sibni) en later de Morgenwacht in de stad aankondigden door gezongen versen. Er bestonden immers nog geen wekkers! Foto: TES

De Abendwache:

I träta jezz uf d’Abedwacht,

Gott geb üs allna a guati Nacht.

Und löschan all Füür und Liacht,

Dass üs dar liabi Gott whol b’hüat.

Sibni hätts g’schlaga, das tuan ieu kund,

Gott gäb üs allna a guati Stund

De Morgenwache:

Stönd uuf im Nama Jesu Christ,

Dar helli Tag vorhanda isch

Dar helli Tag üs nia verlaat,’

Gott gäb üs allna guata Tag.

A guatta Tag, a a glückseeligi Stund:

Das bitt’i Gott vo Herzansgrund

De Rijn in de loop der tijd


Poster Tentoonstelling 'Lebensader: Rhein im Wandel'

Gedurende drie jaar hebben 38 musea uit Frankrijk, Duitsland en Zwitserland in het Museum Netwerk Bovenrijn tentoonstellingen over de Rijn ontwikkeld.

Dit is het grootste Rijnproject sinds Johann Gottfried Tulla (1770-1828) en zijn Rijnregulering en -correcties. Het Museum am Lindenplatz toont de tentoonstelling “Lebensader. Rhein im Wandel” (Levensader. De Rijn in transitie), die het lokale en regionale belang van de Rijn onder de aandacht brengt.

Peter Birmann (1758-1844), Rijnlandschap bij de Isteiner Klotz, ongedateerd (19e eeuw). Kunstmuseum Basel

De Rijn bij Neuenburg (D), 2023

Ooit was de Rijn een  wijd vertakte rivier met zandbanken en rietbegroeiing. Industrialisatie, Rijnhavens en de ontwikkeling tot centrale verkeersweg hebben de rivier sinds de 19e eeuw ingrijpend veranderd.

Voor velen blijft de Rijn echter een romantische plek, zoals Rijnmotieven uit kunstcollecties laten zien. De Rijn is altijd een ambivalente habitat geweest: hij wordt bedreigd door de mens en wordt zelf als een bedreiging beschouwd.

Bescherming tegen overstromingen, bescherming van diersoorten, microplastics, vervuiling en klimaatverandering zijn de belangrijkste kwesties van de 21e eeuw. De tentoonstelling richt zich specifiek op problemen, uitdagingen en milieubeschermingsprojecten in Weil am Rhein en de regio.

Édouard Vuillard en de Japanse kunst


Utagawa Kunisada (Toyokuni III), Vrouw kapt zich voor de spiegel, 1800-1865. Museum Jenisch Vevey – Cabinet cantonal des estampes, Verzameling van de stad Vevey © Foto Musée Jenisch Vevey / Julien Gremaud

De Fondation laat het werk van Nabi-meester Édouard Vuillard (1868-1940) opnieuw zien, gezien door de lens van de Japanse kunst. Centraal staat het delicate landschap dat in de Hermitage wordt bewaard, La Maison de Roussel à La Montagne (1900). De tentoonstelling toont de invloed van Japanse kunst op het werk van Vuillard.

De kunstenaar was een groot verzamelaar van ukiyo-e prenten, waarin hij formaten vond die tot dan toe onbekend waren in Europa. Een honderdtal schilderijen en gravures van het dagelijkse leven en natuurscènes, gemaakt door Vuillard tussen de jaren 1890 en de Eerste Wereldoorlog, worden hier getoond in dialoog met een vijftigtal Japanse meesterwerken.

De grote tentoonstelling van Japanse kunst in 1890 in de École des Beaux-Arts in Parijs stimuleerde zijn interesse in Japanse esthetiek. Terwijl alle Nabi-schilders de Japanse kunst waardeerden, verzamelde Vuillard het grootste aantal prenten: hij verwierf er 180.

In 1890-1914 waren Vuillards schilderijen, tekeningen en litho’s doordrongen van verwijzingen naar Japanse kunst. Hij verrijkte zijn kunst door vrijelijk Japanse codes over te nemen, die hem geheel nieuwe formaten, gezichtspunten en asymmetrische composities boden.

De tentoonstelling wordt georganiseerd rond de verschillende genres waarin Vuillard werkte, gezien vanuit de Japanse esthetiek. Er is ook een groep schilderijen te zien van Vuillards Nabi-vrienden, waaronder Pierre Bonnard, Maurice Denis, Paul Élie Ranson en Félix Vallotton, die ook door de Japanse kunst werden beïnvloed.