Agenda

In het kader van de internationale evenementen rond de vijftigste sterfdag van Pablo Picasso (1881-1973) presenteert de Fondation Beyeler een selectie van late schilderijen van Picasso die handelen over het beeld van de kunstenaar en zijn model.

Een vijftigtal tentoonstellingen en evenementen in culturele instellingen in Europa en Noord-Amerika maakt de balans op van de kennis over en begrip van het werk van Picasso.

Deze werken, gemaakt in het laatste decennium van Picasso’s carrière, onthullen de productiviteit van de kunstenaar aan het einde van zijn leven. Picasso hield zich in deze periode bezig met het (zelf)beeld van de kunstenaar en zijn creativiteit, maar ook met het beeld van het vrouwelijk lichaam. Dit roept ook vragen op over de representatie van vrouwen in de kunst in de context van vandaag.

Picasso Célébration 1973-2023 is een initiatief van het Musée national Picasso-Paris en Bernard Picasso, kleinzoon van de kunstenaar en voorzitter van de FABA en het Picasso-museum in Málaga.

Joan Miró (1893-1983) staat bekend om zijn kleurrijke surrealistische droomwerelden. De Catalaanse kunstenaar breidde zijn concept van schilderen na 1956 echter uit in een tot dan toe onbekende richting. Dit nieuwe begin vormt het uitgangspunt voor de tentoonstelling (Joan Miró: Neue Horizonte).

De kunstenaar zag de conventionele schildersezel en kwast als een beperking en probeerde nieuwe expressieve vormen te vinden. Hij ‘schilderde’ bijvoorbeeld met vuur en een schaar in plaats van een penseel en breidde zijn techniek uit naar textiel of overschilderde klassieke schilderijen. Zo produceerde hij grote ruwe schilderijen en sculpturen.

De tentoonstelling omvat 74 werken, voornamelijk uit de late jaren zestig, de jaren zeventig en de vroege jaren tachtig. De meeste zijn afkomstig uit het bezit van de Fundació Joan Miró in Barcelona en de Fundació Pilar i Joan Miró op Mallorca.

De kunstenaar Paul Klee (1879-1940) en Joan Miró waardeerden elkaars werk en artistieke concepten zeer. De ontmoeting met het werk van Paul Klee maakte een blijvende indruk op Joan Miró en vice versa. Dankzij de studie van Klee’s werk slaagde Miró er ook in een evenwicht te vinden tussen figuratief surrealisme en abstractie.

De tentoonstelling kwam tot stand in nauwe samenwerking met de Fundació Joan Miró in Barcelona.

In de eerste helft van 2023 wijdt de Fondation de l’Hermitage een retrospectieve aan een van de belangrijkste Belgische kunstenaars aan het begin van de 20e eeuw: Léon Spilliaert (1881-1946).

Hij combineerde tekentechnieken en sloot aan bij het symbolisme en expressionisme. In zijn meest radicale, extreem vereenvoudigde landschappen lijkt hij een voorbode te zijn van geometrische abstractie en minimalisme.

Tot de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) werkte hij voornamelijk met gewassen inkt, aquarel, pastel en kleurpotlood en creëerde hij sobere landschappen die aan abstractie grenzen. De weinige figuren die deze kuststroken bevolken zijn meestal vrouwen.

Na 1920 gebruikte hij aquarel en gouache om zeegezichten te creëren, waarvan sommige neigen naar abstractie. In de jaren dertig en veertig keerde hij terug naar een thema uit zijn jeugd: de natuur.