Een impressionistische schilder uit Berlijn


De tentoonstelling “Zwischen Pathos und Patos. Christophor Lehmpfuhl. Sammlung Würth” toont ongeveer 35 werken uit de collectie Würth, aangevuld met bruiklenen van de kunstenaar Christopher Lehmpfuhl, voornamelijk groot formaat olieverfschilderijen, aquarellen en exposities uit de cyclus “Neue Heimat” (2019).

Abtei Maria Laach, Westfassade, 2008. Gotischer Kreuzgang (Magdeburg). Sammlung Würth Inv. 12558 en Sammlung Würth Inv. 14519

Het werk van Christopher Lehmpfuhl is een reis door de geschiedenis van de schilderkunst en een wereldreis met de schilder. Op 14-jarige leeftijd maakte hij met zijn ouders zijn eerste wereldreis. Zijn tweede ervaring was een bezoek aan een impressionistische tentoonstelling op achtjarige leeftijd.

”Ich male mit allen Sinnen. Dabei spielt das Licht – wie im Impressionismus – eine enstcheidende Rolle, um einen Ort weniger an seinen Wahrzeichen als an seinen Licht zu erkennen”. (Christopher Lehmpfuhl).

Deze ervaringen waren beslissend: hij wilde schilder worden en met zijn techniek de wereld ervaren en onderwijzen. Hij schildert in de traditie van de impressionisten, bij wind, weer, hitte, kou en altijd buiten en vanuit de overtuiging dat kunst een medium is om de subjectiviteit van de kunstenaar uit te drukken.

Christopher Lehmpfuhl op Helgoland. Documentaire van Sebastian Schrade.

Hij is in 1972 in Berlijn geboren en woont en schildert daar nog steeds. In het begin van zijn carrière werkte Lehmpfuhl vooral met kleine formaten die meegroeiden met de mogelijkheden van transport. In de eerste jaren had hij alleen zijn fiets tot beschikking en daarom schilderde hij alleen op kleine doeken. Tegenwoordig heeft hij zijn bestelauto en schildert hij vooral op groot formaat.

Met de bestelauto op IJsland. Documentaire van Sebastian Schrade.

Geen berg is te hoog voor hem. Hij beklimt de kraters van IJsland en schildert daar de geiserlandschappen, hij reist naar Helgoland en werkt op locatie in ijskoude, storm en regen en bezoekt regelmatig Azië en de VS.

In zijn werk brengt de kunstenaar lichtveranderingen, scherpe kleurcontrasten en fenomenen van de natuur, zoals regenbogen en storm aan zee, en stedelijke transformatieprocessen vakkundig over op het doek, alsof de toeschouwer zelf ervaart wat hij ziet.

“Der Zyklus Die Neue Mitte vom Rückbau des Palastes der Republik ist das umfangreichste, was ich bisher realisiert habe und mein künstlerischer Beitrag zur Wiedervereinigung” (Christopher Lehmpfuhl).

De Schlossplatz in Berlijn, 2014. Sammlung Würth, Inv. 18192

Zijn concept resulteert in sculpturale, bijna driedimensionale stedelijke en natuurlijke landschappen. Zijn werken wijken af van kenmerken van de klassieke landschapsschilderkunst.

Hij brengt dikke olieverf met de hand rechtstreeks op het doek aan in plaats van met een penseel. Een penseel heeft immers zo’n 30 centimeter afstand tot het doek, terwijl zijn hand in direct contact staat met het doek.

De kunstenaar op locatie. Documentaire van Sebastian Schrade.

Hij schildert impressionistisch met zo’n precisie dat voorstelling en interpretatie naast elkaar bestaan, waardoor een verhalende kracht ontstaat die de kijker meeneemt in de stemming en de omgeving waarin het werk is gemaakt.

“Ich liebe Farbmassen. Wenn die gemalten Gegenstände ins Driedimensionale gehen, sich geradezu in Farbe auflösen, macht mich das glücklich” (Christopher Lehmpfuhl).

De tentoonstelling wordt aangevuld met individuele objecten die een beeld geven van het werkproces van de kunstenaar. Daarnaast zijn drie documentaires te zien die door Sebastian Schrade zijn geregisseerd in 2010, 2014 en 2016. Ze tonen de kunstenaar in zijn werkomgeving en techniek.

Koblenz-Panorama, 2014, Sammlung Inv. 16716

Hedendaagse schilderkunst in Zuid-Duitsland en Duitstalig Zwitserland


(English) Lin Olschowka (1995), Off the Boat, 2021. Foto/Photo: TES.

Met een grensoverschrijdende tentoonstelling stellen het Museum zu Allerheiligen Schaffhausen en het Kunstmuseum Singen gezamenlijk de huidige toestand van de schilderkunst in Zuid-Duitsland en Duitstalig Zwitserland aan de orde.

De titel van de tentoonstelling is “Ohne Titel”. Deze aanduiding wordt door kunstenaars vaak gebruikt als werktitel om de perceptie van de kijker niet bij voorbaat in één richting te sturen. De werken in de tentoonstelling hebben echter alle een titel.

Lin Olschowsa (1995), Scheinlingszwack, 2022; Marianna Tilly (1995), ‘Men Crying: Disco Locker Room’, 2021, en ‘Hitting in the Material World 1/3’, 2022.

De tentoonstelling  gaat over de breedte en veelzijdigheid van de schilderkunst. Een ideale gelegenheid om meer te weten te komen over de hedendaagse schilderkunst in deze regio. Het overschrijden van de grens tussen de twee instellingen en landen is ook een doel van dit project.

Cultuur is (bijna) altijd transnationaal. Het Kunstmuseum Singen is gewijd aan moderne en hedendaagse kunst. De kunstafdeling van het museum zu Allerheiligen in Schaffhausen toont niet alleen (religieuze) kunst van de middeleeuwen tot 1945 en moderne en hedendaagse kunst. Het onlangs gerenoveerde museum herbergt ook drie andere afdelingen: Archeologie, (cultuur)geschiedenis en natuurgeschiedenis.

Sophia Sadzakov (*1992)

Zuid-Duitsland en Duitstalig Zwitserland zijn altijd één cultuur- en taalgebied geweest. Nationale grenzen hebben deze regio echter ook sinds Napoleon beïnvloed. Steden als Laufenburg, Kaiserstuhl en Rheinfelden werden gescheiden, nieuwe grenzen werden getrokken.

De culturele centra waren echter altijd met elkaar verbonden in deze regio van de Hoogrijn en het Bodenmeer. Het bisdom Konstanz, het voormalige klooster Allerheiligen in Schaffhausen en bijvoorbeeld het klooster St. George in Stein am Rhein (kanton Schaffhausen) getuigen hiervan. Keizer Heinrich II (973-1024) verplaatste dit klooster, gesticht rond 970 in Singen, in de 11e eeuw naar Stein am Rhein! De samenwerking van vandaag met de tentoonstelling ‘Untitled’ is een ‘back to the roots’ initiatief.

Musea zijn ook platforms voor opkomende kunstenaars. De tentoonstelling ziet zichzelf ook als een platform om het potentieel van de jonge schilderkunst in de regio zichtbaar te maken.

Even fundamenteel zijn de vragen waarmee de tentoonstelling de schilderkunst benadert. Centrale uitgangspunten zijn de weergave van schilderkunstige tendensen, de huidige kracht van de schilderkunst, nieuwe invloeden, de vragen van deze tijd voor schilders en oude en nieuwe kunsthistorische stromingen.

De selectie van werken va 57 kunstenaars toont tot 16 april de nieuwe schilderkunst in deze regio: levendig, sensueel, vol genot en energie.

Dana Greiner (*1988)

Robert Matthes (*1982)

Theo Huber (*1987)

De kunst van het emailleren


Anoniem. Einde 19e eeuw. Collectie musée international de l'horlogerie, La Chaux-de-Fonds

Ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van de Hogeschool voor Toegepaste Kunsten (l’École d’arts appliqués) van La Chaux-de-Fonds (kanton Neuchâtel) en in het kader van het door de Verenigde Naties uitgeroepen “Internationaal Jaar van het Glas”, wordt de tentoonstelling Pracht van het Glas. De kunst van het emailleren (Éclat de verre. La maîtrise de l’émail) gehouden.

Deze tentoonstelling illustreert de kunst van het emailleren in haar hoogste perfectie. Deze techniek dan wel kunst fascineert al eeuwen.

Achter de schijnbaar eenvoudige samenstelling van glas- en metaaloxiden gaan het artistieke talent, geduld en vakmanschap van de ambachtslieden schuil.

De tentoonstelling toont het productie proces van meesterwerken vanaf de opdrachtgevers tot de ambachtslieden, de eenvoud van het materiaal, maar de grote complexiteit van de bewerking,  huidige aantrekkingskracht van geëmailleerde horloges en de moderne toepassingen.

Met meer dan 150 voorwerpen en documenten uit verschillende collecties biedt de tentoonstelling een unieke gelegenheid om werken en het productieproces te bewonderen.