Agenda

De retrospectieve van Jean Dubuffet (1901-1985) biedt een nieuwe kijk op het werk van deze pionier van de “Art Brut”.

Hoewel hij, paradoxaal genoeg, de gevestigde kunstcultuur, stromingen en technieken afwees, neemt zijn werk een belangrijke plaats in het artistieke landschap van de tweede helft van de 20e eeuw in.

De diversiteit van deze tentoonstelling getuigt van zijn onuitputtelijke creativiteit. Met meer dan tienduizend werken, opgenomen in de catalogue raisonné, bestrijkt het polymorfe werk van Jean Dubuffet zes decennia van de 20e eeuw.

Om een overzicht te geven van alle aspecten van zijn schepping, is de tentoonstelling opgebouwd rond zijn sleutelmomenten. Meesterwerken uit zijn schilderkunst worden afgewisseld met belangrijke werken op papier (tekeningen en gouaches), die in chronologische volgorde worden gepresenteerd.

Lill Tschudi (1911-2004), geboren in Glarus (Zwitserland), vertrok in 1929 naar Londen om te studeren aan The Grosvenor School of Modern Art.

In de jaren 1930 en 1940 verwierf zij in de Engelssprekende wereld grote bekendheid met haar specialisme: linosnede of linoleumsnede, een veelal onderschatte en weinig bekende kunstvorm, nog het meest verwant met de houtsnede.

Het Metropolitan Museum in New York bezit de grootste collectie van haar prenten. In Zwitserland is ze echter zo goed als vergeten. De tentoonstelling presenteert een aantal van haar meest iconische werken.

Met een ongeëvenaarde technische beheersing verbeeldde zij een breed scala van onderwerpen, van sport, jazz en het bruisende stadsleven van de jaren 1930 tot contemplatieve scènes van het landelijke Zwitserland en zelfs impressies van de Vrouwen Hulpdienst (FHD) tijdens de oorlog.

Ze studeerde ook in Parijs Reclame en advertenties en werd hierbij geïnspireerd door Fernand Léger (1881-1955). Deze invloed kenmerkt ook haar latere werk als illustratrice van (Franse en Engelse) week- en maandbladen.

Kippen behoren tot de meest voorkomende gedomesticeerde dieren ter wereld. Er zijn meer dan twee keer zoveel kippen als mensen. Toch is de kennis over deze dieren beperkt. Kippen worden hoofdzakelijk worden als consumptiegoederen, zonder enige biologische, evolutionaire of ‘huisdieren’ identiteit. Ze kunnen zelfs niet zingen zoals andere vogels.

De tentoonstelling Chicken – Erbe der Dinosaurier (Kippen – een erfenis van dinosauriërs) illustreert echter de complexe biologie en evolutionaire geschiedenis van kippen.

Kippen zijn meer dan alleen voedsel: het zijn interessante dieren, het resultaat van een evolutionair proces dat begon met de dinosauriërs en culmineerde in een verscheidenheid van door de mens beïnvloede vormen door het proces van domesticatie.