Agenda

Het museum presenteert in deze tentoonstelling (La Maison imaginaire) een artistieke kruisbestuiving door cinema, schilderkunst, keramiek en poëzie samen te brengen. Drie kunstenaars, de schilder Uwe Wittwer (1954), de keramist Aiko Watanabe (1898-1956) en de dichter Jürg Halter (1980) delen hun artistieke praktijken en standpunten vanuit dezelfde inspiratiebron:

De Japanse cultfilm van  Kenji Mizoguchi’s (1898-1956) uit 1953 The Tales of the Wave after the Rain Moon (in het Japans: “Ugetsu monogatari”).

De film vertelt het verhaal van een pottenbakker en zijn familie in de 16e eeuw.

Uwe Wittwer (1954), Aiko Watanabe (1971) en Jürg Halter (1980) geven elk vanuit hun artistieke discipline uiting aan hun visie op de film.

Een tweede tentoonstelling van Uwe Wittwer, Les Écrins de la colère toont de dialoog tussen zijn werken geschilderd op glasplaten en Duitse porseleinen papegaaien uit de 18e en 19e eeuw, de exotische luxegoederen van Europese prinsen en koningen.

De inspiratiebron is ook cinema, een film van Werner Herzog (1942) Aguirre, Aguirre, der Zorn Gottes (1972).

De tentoonstelling brengt Auguste Rodin (1840-1917) en Hans Arp (1886-1966) in dialoog, de grote hervormer van de laat 19de-eeuwse beeldhouwkunst en de belangrijkste protagonist van de 20ste eeuwse abstracte beeldhouwkunst.

Beide kunstenaars toonden een uitzonderlijke artistieke vindingrijkheid en enthousiasme voor het experiment. Hun werken hebben een diepe stempel op hun tijd gedrukt en zijn tot op heden actueel.

De mijlpalen van Auguste Rodin en Hans Arp geven een opmerkelijke illustratie van fundamentele aspecten in de ontwikkeling van de moderne beeldhouwkunst.

De tentoonstelling van ongeveer 110 werken neemt als uitgangspunt Arp’s Automatische Skulptur (Hommage aan Rodin) uit 1938 en zijn gedicht Rodin uit 1952 – een eerbetoon aan de grote voorloper.

De tentoonstelling toont iconische werken zoals Rodin’s De Denker en De Kus, maar ook Arp’s Ptolemaeus en Torso, en minder bekende werken, waaronder reliëfs van Arp en tekeningen en collages van beide kunstenaars.

De Impasse Ronsin, een straat in het hart van de wijk Montparnasse in Parijs, was een unieke kunstenaarsnederzetting van 1971.

De kunstenaarsnederzetting bestond van 1886 tot 1971 en werd gekenmerkt door een diversiteit aan artistieke ontwikkelingen die geenszins louter avant-gardistisch waren, maar eerder een zeer breed spectrum kenmerkten.

De tentoonstelling presenteert meer dan 50 kunstenaars met meer dan 200 werken, allemaal gemaakt op deze magische plek, onder anderen Constantin Brâncusi, Max Ernst, Marta Minujín, Eva Aeppli, Niki de Saint Phalle,  Larry Rivers, André Almo Del Debbio en Alfred Laliberté.