Buochs, democratie en Nederland

Wat hebben het kleine dorp Buochs ( (kanton Nidwalden), democratie en Nederland met elkaar te maken? Op het eerste gezicht niet veel. Maar schijn bedriegt. Niet alleen waren Louis Wyrsch of Borneo Louis (1793-1858) en diens zoon Alois (Louis) Wyrsch (1825-1888) jarenlang in dienst van Nederland. Ook de andere zoon van Borneo Louis, Jakob Konstantin Wyrsch (1842-1933) had een internationale loopbaan.

Buochs, protestante kerk, Grafsteen van Louis Wyrsch of Borneo Louis

Buochs, protestante kerk, Grafsteen van Alois (Louis) Wyrsch

Buochs en de zogenaamde Urschweiz (de kantons Uri, Schwyz , Obwalden en Nidwalden) zijn tegenwoordig ook een democratische spiegel voor Nederland.

Buochs is de geboorteplaats en oord van executie van de schilder Johann Melchior Wyrsch (1732-1798) door Franse soldaten in 1798. Frankrijk was in 1798 de Eidgenossenschaft binnengevallen, na in 1792 al een deel van het voormalige bisdom Bazel geannexeerd te hebben.

Parochiekerk en parochiehuis

De Franse troepen stuitten op fel verzet in Nidwalden en als wraak doodden ze veel inwoners. De Fransen veroverden Beckenried, Stans en Stanstad zonder veel verzet, maar in Buochs kwam het tot felle gevechten.

Wyrsch, destijds een in binnen- en buitenland erkende schilder, wilde bemiddelen, maar werd zonder pardon neergeschoten. Het dorp eert hem met een standbeeld. Het Nidwalder museum wijdt tot 29 september 2024 een tentoonstelling aan deze kunstenaar.

Buochs, beeldhouwer Hans von Matt (1899-1985), standbeeld van Johann Melchior Wyrsch

De dorpen en kantons aan de Vierwaldstättersee (Vierwoudstedenmeer) zijn niet alleen voor het ontstaan van het huidige Zwitserland en haar unieke directe democratie van groot belang.

De grandeur van de Orte of dorpen en het internationale netwerk van veel inwoners toont ook het economische, culturele en kosmopolitische verleden en heden aan. Onlangs vond op de Bürgenstock nog een grote internationale conferentie plaats.

Ten onrechte wordt de Urschweiz (de kantons Uri, Schwyz, Obwalden en Nidwalden)deze regio in Zwitserland door bepaalde kringen in Zwitserland vaak als ‘nationalistisch’, ‘achterlijk’ of ‘primitief’ onder de aandacht gebracht.

Beckenried

In politiek opzicht zijn ze veelal behoudend, maar dat is juist een goed tegenwicht tegen opportunistische, oppervlakkige en veelal door misplaatst (moreel) superioriteitsgevoel ingegeven denkbeelden en verbeelding van bepaalde kringen in de meer stedelijke kantons.

De Urschweiz, dat heeft ze al vanaf 1291 bewezen tegen Habsburg, Bourgondië, Frankrijk, de Italiaanse hertogen en de Duitse keizers en andere Führers, is niet bang uitgevallen. Haar inwoners hebben ook op alle continenten handel gedreven, gestudeerd of oorlog gevoerd.

Het politieke kompas van deze Urschweiz verdient meer respect, ook in Zwitserland, zelfs als de uitkomsten van de directe democratie en het Ständemehr niet iedereen bevallen.

Buochs

Uiteindelijk is er nog altijd de hoogste federale rechter die kan corrigeren in aperte gevallen van ‘conservatisme’ (Appenzell Innerrhoden in 1990, bijvoorbeeld).

Indien het nieuwe verdrag, if any, met de Europese Unie niet aan een obligatorisch referendum wordt onderworpen, verlaagt Zwitserland zich tot het (lage) politieke niveau van Nederland, met alle gevolgen van dien.

Genève, referendum september 2022

In 2005 stemde, bijvoorbeeld, in Nederland een overweldigende meerderheid (62% tegen 37%) bij een referendum over de Europese Unie tegen verdere Europese integratie.

Het was het eerste nationale referendum ooit. De burgers hebben zich daarvoor nooit kunnen uitspreken over de ontwikkeling van deze Europese Unie. Bij nationale- en Europese verkiezingen was en is de Europese Unie nooit een thema om vervolgens de meest verstrekkende besluiten en de daaraan verbonden consequenties te nemen, zonder alternatief uiteraard, dat spreekt.

Niet omdat deze meerderheid tegen een Europese Unie is, maar wel tegen deze Europese Unie en het ontbreken van relevante inspraak over de meest ingrijpende beslissingen.

De opkomst was bijna 70%, gewoonlijk 30-40% bij Europese verkiezingen. De reactie van de politiek, media, academici en bureaucratie: het afschaffen van het referendum en het negeren van de uitslag.

‘Hoogopgeleid’ zegt niets over mentaliteit, wijsheid en integriteit en ook zogenaamd ‘lageropgeleiden’ zijn op hun vakgebied hoogopgeleid, zeker in Zwitserland.

De directe democratie in Zwitserland is niet ouderwets, maar modern en toegespitst op deze tijd van internationale, technologische en maatschappelijke ontwikkelingen.

Ze is een goede graad- en barometer van de problemen en knelpunten in de maatschappij die de politiek niet kan negeren, zoals, bijvoorbeeld, in Nederland wel systematisch gebeurt.

Dat wil niet zeggen dat directe democratie ideaal is. De ‘inflatie’ van Volksinitiatieven’ en sommige uitslagen kunnen niet juist of soms problematisch zijn.

Maar dat is juist ook de kracht in het federale model dat gebaseerd is op subsidiariteit en compromis: uiteindelijk wordt er altijd verder gepraat en is het resultaat meestal goed gefundeerd, al kan het politieke proces daardoor soms (te) lang duren.

De Rütli

Conclusie

Keizer Hendrik VIII (1278-1313) van het Heilige Roomse Rijk verleende de Orte Uri, Schwyz en Unterwalden in 1309 de status van onafhankelijke jurisdictie. Uri en Schwyz hadden in de 13e eeuw al de status van Reichsunmittelbarkeit verkregen, Unterwalden in 1309.

De verlening van onafhankelijke jurisdictie (dus geen inmenging van ‘Fremde Richter‘) en Reichsunmittelbarkeit of de status van vrije stad voor bergdorpen (!) was uniek in het Heilige Roomse Rijk en een indicatie voor hun prestige.

Het stedelijke aanzien van deze dorpen (of Flecken) past bij deze status. Ook in Zwitserland mag er best wat meer waardering zijn voor deze gemeenschappen, zelfs als hun politieke klok anders tikt, een mix van conservatisme, gezond boerenverstand, realisme en het oude combineren met het nieuwe zonder het oude bij het grofvuil te zetten.

(Bron en verdere informatie: Gemeinde Buochs, Gemeinde Beckenried, Gemeinde Stansstad)

Impressies van Buochs

Hotel Rigiblick am See (1912)

Impressies van Stansstad

Escher en Haas-Triverio in Italië 1922-1935

De Nederlandse kunstenaar Maurits Cornelis Escher (1898-1972) is wereldberoemd. Wie kent echter Giuseppe Haas-Triverio (1889-1963) uit Sachseln (kanton Obwalden, Zwitserland)?

Toch waren deze twee kunstenaars tussen 1929 en 1935 nauw met elkaar bevriend en deelden ze hun passie voor en verblijf in Italië. Vanwege de dictatuur in Italië en het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog scheidden hun wegen zich echter weer na 1935.

Giuseppe Haas-Triverio en M. C. Escher op een wandeling van Scanno naar Villetta Barrea, Abruzzen, 21. 5. 1929. Foto: M. C. Escher

Josef Haas is 1889 in Sachseln geboren. Als autodidact vertrok hij al op jonge leeftijd naar Rome. Daar ontwikkelde hij zijn talenten, aanvankelijk met olieschilderijen en later steeds meer met houtsnedes. In 1919 trouwde hij met de Italiaanse Secondina Triverio en  Josef noemde zich voortaan Giuseppe Haas-Triverio.

Hij kreeg steeds meer erkenning en opende in Rome een atelier, waar hij (beginnende) kunstenaars uit Zwitserland en Italië aan het werk zette en onderwees.

Escher is geboren in Arnhem en volgde in Haarlem een studie in grafische technieken bij Samuel Jessurun de Mesquita (1866-1944). Vervolgens woonde hij in Frankrijk en Spanje om zich in 1922 ook in Rome te vestigen. Daar trouwde hij in 1924 met de Zwitserse Giulia (‘Jetta’) Umiker (1897-1969).

Impressie van de tentoonstelling. Foto: Christian Hartmann

Escher en Haas woonden en werkten in Rome op loopafstand van elkaar en zo is de vriendschap gegroeid. Samen ondernamen ze vijf werkreizen door Italië en naar Corsica tot 1935.

Haas hield hierover een dagboek bij en Escher maakte foto’s en gebruikte zijn agenda om de reizen te vast te leggen. De kunstenaars maakten ook diverse reizen met anderen of alleen. In ieder geval waren ze beiden geïnspireerd door Italië, haar inwoners, kunst en natuur.

De documenten en foto’s zijn bewaard en vormen samen met de kunstwerken van beide kunstenaars uit deze periode het uitgangspunt van de tentoonstellingGemeinsam Unterwegs. Giuseppe Haas-Triverio & M.C. Escher” in het Bruder Klaus Museum in Sachseln.

De tentoonstelling toont met name houtsnedes van beide kunstenaars en hun verschillen en overeenkomsten. Deze komen duidelijk naar voren omdat ze vaak dezelfde onderwerpen hadden in dezelfde tijd.

Giuseppe Haas-Triverio, Stilo, 1931, Houtsnede, 60 x 70 cm / 36 x 47 cm, Stiftung Giuseppe Haas-Triverio, Inv. HS 29.

Maurits C. Escher, Cattolica von Stilo, Kalabrien, November 1930, Lithografie, 22,6 x 29,7 cm (Escher 1986, Kat. 139), © The M. C. Escher Company, Baarn.

Haas schrijft hierover in zijn dagboek: “Mit dem holländischen Künstlerkollegen Maurits Cornelius Escher, der zehn Jahre jünger was als ich und auch auf dem Monte Verde wohnte, unternahm ich bis 1935 jedes Frühjahr Reisen nach Korsika, Malta, Sizilien, Kalabrien und in die Abruzzen“. (Met mijn Nederlandse collega-kunstenaar Maurits Cornelius Escher, die tien jaar jonger was dan ik en ook op Monte Verde woonde, reisde ik tot 1935 elk voorjaar naar Corsica, Malta, Sicilië, Calabrië en Abruzzen).

Vanwege de gezondheid van een van zijn zonen vertrok Escher met zijn familie in 1935 naar Steckborn (kanton Thurgau) en later naar Château-d’Oex (kanton Waadt)  in Zwitserland.

Na een verblijf in Belgie en na de Duitse bezetting keerde hij in 1941 naar Nederland terug en woonde tot zijn overlijden in Baarn.  Ook voor Haas betekende het begin van de Tweede Wereldoorlog een terugkeer naar Sachseln, waar hij zich met name aan lokale thema’s wijdde. In tegenstelling tot Escher raakte hij echter in de vergetelheid.

Impressie van de tentoonstelling. Foto: Christian Hartmann

Deze tentoonstelling brengt hun vriendschap in woord en beeld aan de hand van foto’s van Escher en de dagboeken van Haas. Hun kunstwerken uit deze periode vormen het artistieke decor van een ten onrechte in de vergetelheid geraakte kunstenaar en een terecht geroemde kunstenaar.

De catalogus van Beat Stutzer, Gemeinsam Unterwegs. Giuseppe Haas-Triverio & M.C. Escher” (Sachseln, 2024) is een uniek bron van informatie over deze vriendschap van twee kunstenaars en hun leven in Italië tussen 1922 en 1935.

Impressies van de tentoonstelling

Obwalden, Sarnen en Sachseln, (geografische) centrum van Zwitserland, midden in Europa

Sarnen is de hoofdplaats (Hauptort) van kanton Obwalden. Het dorp ligt aan de oevers van de Sarnersee die weer verbonden is met het Vierwoudstedenmeer. Samen met de kantons Uri, Schwyz, Luzern, Zug en Nidwalden maakt Obwalden deel uit van de zogenaamde Innerschweiz.

Obwalden is samen met Nidwalden (onder de naam Unterwalden), Uri en Schwyz een van de grondleggers van de Eidgenossenschaft, vernoemd naar de eed op de Rütli (1291) aan de oevers van de Urnersee. Deze eed bekrachtigde het verbond tussen deze drie Orte. Een nieuw verbond is in 1315 gesloten, vlak na de eerste overwinning op Habsburg in 1315 (Morgarten).

Centrum van Sarnen

Sarnen is klein van omvang, maar heeft desalniettemin, evenals Stans, het aanzien van een stad. Een plein met monumentale panden, diverse opmerkelijke (publieke) gebouwen, een relatief groot museum en (opgeheven) kloosters getuigen van het rijke (Roomse) leven en een interessante historie.

Het benedictijnenklooster St. Andrea voor nonnen is 1120 gesticht in Engelberg, samen met het Benedictijnenklooster Engelberg voor monniken. Klooster St. Andrea, tevens een pelgrimsoord (Wallfahrtsort Sarner Jesuskind), verhuisde 1615 echter naar Sarnen. 2020 vierden beide kloosters gezamenlijk het 900-jarig bestaan.

Het benedictijnenklooster St. Andrea

De St. Martinskirche (1966) is een icoon in de kerkenbouwhistorie en -architectuur. De kerk vertoont niet alleen een gelijkenis met de pelgrimskerk van Notre-Dame-du-Haut in Ronchamp (Elzas) van Le Corbusier maar ook met de St. Nicolaas in Hérémence uit dezelfde periode.

De Älggi-Alp in het kanton is niet alleen het geografische het middelpunt van Zwitserland.  In de kleine plaats Sarnen in het kleine kanton Obwalden blijkt eens te meer dat Zwitserland midden in Europa ligt en een integraal onderdeel is van de Europese historie.

De St. Martinskirche hoort namelijk bij het Benedictijnerklooster Muri-Gries in Bozen (Italië). Ze staat naast het zogenaamde Professorenheim, het hoofdgebouw van het klooster. Het Kollegium Sarnen, de voormalige Latijnse school van Jezuïeten, maakt ook deel uit van het complex.

De naam Muri (kanton Aargau) is afgeleid van het in 1841 opgeheven Benedictjnenklooster Muri. De monniken zochten hun toevlucht in Sarnen en het Benedictijnenklooster Engelberg.

De abt van het opgeheven klooster Muri, in de elfde eeuw door Habsburgers gesticht, nam contact op met de Oostenrijkse Keizer Ferdinand I (1793-1875) )n diens kanselier Klemens von Metternich (1773-1859) om intrek te nemen in het verlaten Benedictijnerklooster Gries.

In 1845 verhuisden de monniken inderdaad naar Gries, maar het klooster bleef formeel verbonden aan de Zwitserse orde van Benedictijnen. Het voormalige Latijnse Kollegium van Jezuiten werd zelfs een Benedictijnen-Kollegium.

Het Oostenrijkse Bozen werd na 1919 echter Bolzano en de banden met Zwitserland bleven daarna gecompliceerd tot 1945.

Kasteel Landenberg (11e eeuw), 1711-1752 geheel vernieuwd, voormalige plaats van de Landsgemeinde (1998 opgeheven) en een Zeughaus (opslagplaats voor wapens)

Museum Obwalden

Afgezien van een fraai museum, een indrukwekkend dorpsplein en andere (publieke) gebouwen, is Sarnen ook de toegangsweg tot Sachseln, de laatste rustplaats en het museum gewijd aan Bruder Klaus.

Ook Sachseln biedt, afgezien van de ligging aan de Sarnersee en het decor van het berglandschap, diverse culturele en historische bezienswaardigheden. Bovendien liggen de geboorte- en woonplaats van de ‘Vader des Vaderlands’ Bruder Klaus op enkele kilometers afstand.

Bron en verdere informatie: Gemeinde Sachseln; Gemeinde Sarnen)

Impressies van Sarnen

Kapel Maria Lauretana  (1556, renovaties in 1662 en 1856)

Benedictiner-Kollegium

Kapucijnenkerk (1642) 

St. Peter und Paulkirche (1742)

Regeriengsgebouw van het kanton

Het Professorenheim

De Sarnersee

Impressies van Sachseln

 

De pelgrimskerk (Wallfahrtskirche) met de laatste rustplaats van Bruder Klaus

Museum Bruder Klaus

Dorpsplein

Sammlung Christian Sigrist