Vullierens (kanton Vaud) was al bewoond in de Romeinse tijd. In de middeleeuwen viel het onder de Baronie van Cossonay. Bern veroverde het Pays du Vaud (grofweg het gebied van het huidige kanton) in 1536 op het hertogdom Savoie.
Vanaf dat moment valt het dorp onder het district Morges en de heerschappij van Bern. Voogden bestuurden het gebied tot 1798. Frankrijk veroverde in dat jaar de oude overwegend Duitstalige Eidgenossenschaft van 13 kantons (alleen Fribourg/Freiburg is tweetalig) en hun ‘Untertanengebiete'(waaronder het Franstalige Vaud (Waadt in het Duits).
Na het mislukte experiment van een eenheidsstaat naar Frans model (de Helvetische Republiek 1798-1803), herstelde Napoleon in 1803 de oude bestuursstructuur van kantons (onder Frans toezicht), met zes nieuwe soevereine kantons, waaronder Vaud.
Ook deze Confederatie was geen lang leven beschoren, namelijk tot 1813 en de nederlaag van Napoleon. Daarna volgden in 1815 een nieuwe Confederatie met drie nieuwe kantons en uiteindelijk de huidige confederatie in 1848.
De abdij
Vullierens is echter al die tijd nauwelijks van (agrarische) bestemming en omvang veranderd. De katholieke religie heeft onder invloed van het protestante Bern na 1536 echter plaatsgemaakt voor protestantisme, maar de kerk (voor het eerst vermeld in 1228 en in 1733 verbouwd) en de voormalige abdij (begin zestiende eeuw) staan er nog steeds.
Fribourg of Freiburg, la Sarine of die Saane, Frans- of Duitstalig, de stad is (of eigenlijk was) trouw aan het katholieke geloof tijdens en na de Reformatie in de eerste helft van de zestiende eeuw. De diversiteit aan kloosterorden en abdijen is (of was) echter des te groter.
La Sarine of die Saane, de zogenaamde Röstigraben
De Gotische kathedraal, gewijd aan St. Nicolaas, kwam na een bouwtijd van twee eeuwen in 1490 gereed, maar dan heeft de stad ook een icoon. Tegenwoordig is de stad de zetel van het bisdom Lausanne, Genève, Neuchâtel en Fribourg.
De stad is in 1157 gesticht door de Duitstalige Hertog Bertold IV van Zähringen (1125-1186) in het overwegend Franstalige gebied van het voormalige koninkrijk Bourgondië (888-1032). Diens opvolger stichtte in 1191 de stad Bern. De graven van Kyburg verwerven Zähringen in 1218. In 1277 komt de stad in handen van de Habsburgers. Dit bewind duurt tot 1452.
De stad raakt verwikkeld in de oorlogen tussen Habsburg en het hertogdom Savoie en kiest van 1452-1477 de kant van Savoie. Savoie was echter ook een bondgenoot van de hertog van Bourgondië.
Der Rote Turm, 13e eeuw
De oude stadsmuur, 13e eeuw
Na de drie nederlagen van hertog Karel de Stoute tegen de Zwitserse Eidgenossenschaft in 1476 (Grandson en Murten) en 1477 (Nancy) trad de stad in 1481 toe tot de Eidgenossenschaft na haar grondgebied aanzienlijk uitgebreid te hebben ten koste van Savoie.
Ondanks de Reformatie in Bern zal het katholieke Fribourg samen met dit kanton in 1536 Vaud en op Savoie veroveren en opsplitsen. Fribourg verwierf in 1555 Gruyère en bereikte daarmee haar huidige omvang. Daarna volgt het kanton de loop van de geschiedenis van de Confederatie.
De stad is na 1530 een bastion van de Contrareformatie en invloed van Jezuïeten, culminerend in de Sonderbund en diens verloren oorlog in 1847.
Het voormalige Jezuïeten college Saint-Michel
De grootste bestaande abdijen zijn de Notre-Dame de la Maigrauge (een Cisterciënzerklooster voor vrouwen, gesticht in de 13e eeuw, de abdij van Montorge (Franciskanenklooster voor monniken, gesticht in 1621), de abdij d’Hauterive (een cisterciënzerklooster voor monniken, gesticht in 1138), het Kapucijnerklooster (gesticht in 1617), de Franciskanen-Minoriten (of Couvent de Cordeliers, gesticht in 1256) en een aantal kleinere orden. De Jezuïeten en Augustijnen zijn sinds 1848 (na de verloren Sonderbundsoorlog) niet meer vertegenwoordigd in de stad. De Dominicanen zijn nog wel aanwezig, maar met name als theologie instituut.
Het Rijke Roomse leven heeft ook diverse kerken en kunstwerken voortgebracht en in ieder geval een uitbundige en levendige stad.
Een vrijwel vergeten historie is de haven van Freiburg. In de oude binnenstad ligt een gebied dat eeuwenlang een opslag- en handelsplaats is geweest voor de scheepvaart. Talrijke gebouwen brengen dit verleden onder de aandacht.
Zoals bij iedere grotere stad in Zwitserland (Zürich is de grootste stad met 400 000 inwoners, Fribourg telt 80 000 inwoners) is de natuur nooit ver weg. Ook het vee geniet dagelijks van het uitzicht op de St. Nicolas kathedraal. Waar ter wereld is dat (nog) mogelijk?
De spoorbrug Grandfey (Viaduc de Grandfey), de spoorweg Bern-Fribourg-Lausanne, 1862
Pont de la Poya
Pont de Zaehringen
De St. Johannbrücke (le pont de Saint-Jean), de Mittlere Brücke (le pont du Milieu) en Bernbrücke (le pont de Berne) zijn de drie oudste bruggen van de stad (13e eeuw). Ze waren oorspronkelijk van hout, maar in de 18e eeuw zijn de St. Johannbrück en de Mittlere Brücke in steen herbouwd. Alleen de ernbrücke bleef om strategische redenen van hout. Bij aanvallen vanuit het oosten verwijderden de inwoners van Fribourg de planken van de brug om de indringers aan de andere kant van de Sarine/Saane te houden.
Bernbrücke/ pont de Berne
Mittlere Brücke/pont du Milieu
St. Johannbrücke/pont de Saint-Jean
Kasteel Bourguillon en de Lorette kapel
Met het wapen van Habsburg
De kapel van Lorette
Kapel St. Jost (1684), behorende bij klooster Montorge
Het bestaan van de Pont de Sainte-Apolline in Villars-sur-Glâne bij de abdij van Hautrive (kanton Fribourg) is voor het eerst schriftelijk bevestigd in 1243. De eerste stenen brug is rond 1508 gebouwd ter vervanging van de houten brug.
De kapel is voor het eerst in 1147 genoemd. De heilige Apolline is in 248 in Alexandrië verbrand nadat haar tanden waren getrokken; om deze reden roept men haar aan bij slechte tanden en kiespijn. Er zijn dan ook veel rotte tanden gevonden in de buurt van de kapel!
De Pont de Sainte-Apolline en de kapel liggen op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella.
