Aarau of het ontstaan van een hoofdstad

De stad Aarau (kanton Aargau) ontleent haar naam aan de rivier de Aare, de grootste toeleverancier van de Rijn. Een paar kilometer verderop stroomt de Aare bij het Zwitserse Koblenz in de Rijn en vervolgt zo haar weg naar Rotterdam.

De Aare en de Waterkrachtcentrale bij Aarau

Aarau is niet zomaar een stad, maar de hoofdstad van kanton Aargau. De Kelten, noch de Romeinen, de Habsburgers of de inwoners van Aarau hadden deze status tot 1798 in gedachten.

Vanwege de ligging aan de Aare was deze streek in de Keltische en Romeinse tijd al bewoond. De graven van Kyburg stichtten de plaats rond 1250. Het kasteel, de molen en de oude stadsmuren- en torens stammen ook uit deze tijd.

De middeleeuwse molen en kasteel

Koning Rudolf I van Habsburg (1218-1291) verwierf de plaats in 1273 en verleende haar in 1283 het stadsrecht. In 1415 veroverden Bern en Solothurn echter een groot deel van Aargau (alleen het Fricktal bleef tot 1803 Habsburgs bezit).  Aarau wordt dan door Bern bestuurd als Untertanengebiet (met een relatief grote autonomie).

Aarau was tot 1415 gebied van Habsburg. Overal in de stad zijn de Habsburgse dubbele adelaar én het wapen van Bern te zien

Tijdens de Reformatie kozen de burgers met een kleine meerderheid voor het Protestante geloof en vanaf 1531 vond de bijeenkomst (Tagsatzung) van de vertegenwoordigers van de gereformeerde kantons regelmatig in Aarau plaats. Baden bleef echter de belangrijkste plaats voor de Tagsatzung van alle (katholieke en protestante) kantons, hoewel de religieuze (en andere) verdeeldheid de effectiviteit belemmerde.

De Franse invasie van 1798 maakte in maart een einde aan bijna vier eeuwen heerschappij van Bern. De Franse revolutionaire idealen vonden ook in Aarau een enthousiast gehoor en op 12 april wordt vanaf het stadhuis de door de Franse bezetter opgelegde Helvetische Republiek (1798-1803) uitgeroepen. Het parlement van deze eenheidsstaat zetelde in het stadhuis, de regering (het directorium) in het Haus zum Schlossgarten.

Aarau is dan feitelijk de eerste hoofdstad van Zwitserland. Deze status is van korte duur. De infrastructuur ontbreekt en vanaf september 1798 is Luzern de nieuwe hoofdstad van de Helvetische Republiek en de zetel van het parlement en het directorium.

De revolutionaire idealen van 1798 maakten echter ook in Aarau al snel plaats voor de realiteit van een Frans bezetting en een ongewenste eenheidsstaat. Overal in deze republiek ontstonden (gewapende) opstanden en Napoleon intervenieerde in 1803 persoonlijk. Hij ontbond de Helvetische Republiek en herstelde door de Acte de Médiation (Mediationsakte) de oude confederatie van kantons met de creatie van zes nieuwe kantons, waaronder kanton Aargau (inclusief het Fricktal).

Aarau wordt de hoofdstad van het nieuwe kanton. Evenals andere hoofdplaatsen van kantons, feitelijk dorpen, bijvoorbeeld in de kantons Schwyz, Glarus, de beide Appenzeller, Obwalden en Nidwalden, is ook Aarau een metropool op microniveau, zoals Bazel, de hoofdstad van kanton Basel-Stadt, een kosmopolitische multiculturele wereldstad is met het levensritme van een dorp.

Bron en verdere informatie: A. Lüthi, Aarau, Historisches Lexikon der Schweiz, 25.11.2016; Gemeinde Aarau)

Impressies van Aarau

   

Het Stadtmuseum

Het Aargauer Kunsthaus

Bloemen voor de kunst in Aarau

Van 5 tot 10 maart 2024 viert het Aargauer Kunsthaus voor de 10e keer het begin van de lente met de populaire openbare tentoonstelling “Flowers for Art”. In maart staan er dan buiten meestal nog geen bloemen in bloei.

Hans Ernst Brühlmann, Mädchen auf dem Hügel., 1907. Florist Massimo Bundi

Arnold Böcklin, Bergschloss mit Kriegerzug, 1871. Florist: Rémy Jaggi

Samen met de kunstvereniging Flowers to Arts presenteert het Kunsthaus de tentoonstelling “Flowers for Art”, die de lente naar Aarau brengt. Voor de tiende keer laten bloemisten zich inspireren door kunstwerken uit de collectie van het Aargauer Kunsthaus en geven er een floraal antwoord op.

Flowers for Art overspant een boog tussen bloemisterij en kunst en biedt verrassende perspectieven bij het bekijken van de 14 werken in de collectie.

(Bron en verdere informatie: Das Aargauer Kunsthaus)

Otto Morach, Fabrikumbau, 1916. Floristin: Angela Kaspar

De holenbeer van Wenslingen, Grossholz van Ormalingen en de Ergolz in Oltingen

De beek Ergolz in kanton Basel-Landschaft heeft een lengte van ongeveer 30 Kilometer. Ze ontspringt op een hoogte van 830 meter bij de  Geissflue op de kantonsgrens van Basel-Landschaft en Solothurn. Daarna stroomt ze onder andere door de dorpen Anwil, Oltingen, Rothenfluh en Ormalingen op weg naar de Rijn.

Anwil

De Ergolz is de ader van het Talweiher Naturgebied en zijn vennen (Talweiher). Talrijke watervallen en beken vloeien stroomafwaarts in de Ergolz. Het waterrijke dal is een belangrijke habitat voor de Zwarte Specht, de bever en tal van andere dieren en een rijke flora.

De grenzen van kantons gaan of gingen soms door dorpen en stadjes. Bovendien zijner soms enclaves van kantons (bijvoorbeeld in regio van de Murtensee/lac Morat en Schaffhausen/Zürich) en zelfs van buurlanden in kantons (bijvoorbeeld Campesino in kanton Tessin en Büssingen in kanton Schaffhausen). Het dorp Oltingen kende ook zo’n historie met de Ergolz als grensbeek.

Oltingen, de berg en pasovergang de Schaffmatt (820 m) op de achtergrond

De Ergolz in Oltingen

St. Nikolaus kerk (1296), renovatie 15e eeuw. Prachtige Fresken uit de 15e eeuw. 

In de middeleeuwen bestuurden de graven van Homberg, Froburg, Homburg und Thierstein achtereenvolgens het dorp. Bazel verwierf het dorp in 1461. De Ergolz scheidde echter het dorp in twee delen. De rechteroever bleef tot de 17e eeuw bezit van Habsburg. Bazel verwierf  dit deel pas in de 17e eeuw.

Ormalingen en de Ergolz

De Houtweg en het Grossholzwald 

Ormalingen is een ander dorp aan de oevers van de Ergolz. Ormalingen is niet alleen vanwege de Ergolz en zijn middeleeuwse kerk bekend. Even voorbij het dorp begint een van de grootste aaneengesloten bosgebieden van Zwitserland, de Grossholz. De Grossholzweg doet zijn naam dan ook alle eer aan, nomen est omen, bovendien met prachtige uitzichten over dalen, dorpen, weides en beken.

Das Grossholz

Een van deze dorpen is Wenslingen met zijn monumentale panden en boerderijen en het uitzicht op de Wisenberg in een landschap met ‘Kopfweiden’ en akkerbouwgrond, doorkruist door Anton Pieck-achtige beekjes.

De Wisenberg ( (1002 m)

 

Wenslingen

Wenslingen, Ormalingen en Oltingen zijn afgeleid van Alemannische namen, een Duitstalige stam, die na het vertrek van de Romeinen in de vijfde eeuw naar deze regio emigreerde. Bij hun komst was (vulgair) latijn de spreektaal van de geromaniseerde Kelten. Binnen enkele generaties was Duits (het Alemannische dialect) echter de spreektaal.

De dorpen Ormalingen, Wenslingen, Oltingen en Anwil liggen maar een paar kilometer van elkaar. Maar ook dit korte traject heeft vele culturele en natuurlijke bezienswaardigheden en zelfs de holenbeer heeft zich hier duizenden jaren geleden al thuis gevoeld, getuige de grot (Bärenloch) bij Wenslingen en de daarin gevonden botten en tanden van een holenbeer!

De Ergolz stroomt uiteindelijk bij de oude Romeinse Colonia Augusta Raurica (het tegenwoordige Augst (kanton Basel-Landschaft en Kaiseraugst (kanton Aargau) in de Rijn, vlakbij de waterkrachtcentrale Wyhlen-Augst.

Zo is de cirkel rond. Het gebied van Wenslingen, Ormalingen en Oltingen was immers in de Romeinse (en prehistorische en Keltische) tijd ook al bewoond en de Ergolz was samen met een Romeinse weg de verbindende factor.

De Zwitserse Alpen Club

De Zwitserse Alpen Club (Schweizer Alpen Club, SAC/Club Alpin Suisse, CAS) organiseert regelmatig wandeltochten in deze omgeving (en elders) in het land.

Hoewel de naam anders doet vermoeden, organiseert de SAC niet alleen skitochten, bergbeklimmingen en andere sporten in de Alpen, maar ook (wandel) activiteiten in andere regio’s.

Het Talweiher Natuurgebied

De vennen (Weiher)