Auteur: Maarten Koning

Neuchâtel van dorp tot stad

Het gebied in het huidige kanton Neuchâtel was al voor de komst van de Romeinen in 15-13 v. Chr. bewoond door de stam van Helveten.

Paaldorpwoningen uit de Keltische periode zijn aangetroffen in de nabijheid van Neuchâtel. Deze zijn te bezichtigen in het Laténium in Hauterive.

De naam Neuchâtel dateert echter uit de periode van de laatste koning van het Koninkrijk Bourgondië (888-1032). Rudolph III (977-1032) bouwde op de heuvel een nieuw kasteel (Novum Castellum), dat nog steeds de skyline domineert.

Zes modellen in de Galeries de l’histoire illustreren de ontwikkeling sinds deze tijd. Deze zes modellen geven gefaseerd de mijlpalen in de ontwikkeling van de stad aan.

Tegenwoordig is Neuchâtel een stad met rond 40 000 inwoners en de hoofdstad van het Franstalige kanton Neuchâtel.

(bron: J. Bujard en anderen, Histoire du canton de Neuchâtel, Neuchâtel 2014).

De Collégiale van Neuchâtel

De Collégiale (het stift) van Neuchâtel is een middeleeuws monument. De bouw van de kerk was in de jaren 1185-1190. Een nieuwe bouwfase van de bouw omvatte het klooster, de uitbreiding van het schip en het westelijke portaal en de Sint-Michaels-kapel. De inwijding van de kerk vond plaats in 1276.

De zuidelijke toren werd rond 1300 gebouwd, de tweede pas in de 19e eeuw. Tot het begin van de 13e eeuw volgde de architectuur de Romaanse traditie van de Bovenrijn. Daarna kwam de gotische stijl die vergelijkbaar is met die van Bourgondië en Franstalig Zwitserland, zoals blijkt uit de kathedraal van Lausanne, die de bouwers van de collegiale kerk lijkt te hebben geïnspireerd.

Het schip van de kerk biedt een opmerkelijk gebeeldhouwd ensemble uit het laatste decennium van de 12e eeuw, met name het zuidelijke deel en de consoles met antropomorfe of zoömorfe figuren.

Deze sculpturen zijn verbonden met een kunststroming uit de Elzas en Duitstalig Zwitserland.

De Collégiale en het kasteel domineren nog steeds de aanblik van de stad.

(Bron: www.neuchatelville.ch).

De hervormer Guillaume Farel (1489-1565)

Russen in Zwitserland

De St. Barbara kerk in Vevey (kanton Vaud) is een Russisch orthodoxe parochie, die deel uitmaakt van de historie van de Russisch Orthodoxe Kerk in Zwitserland vanaf 1816. De eerste Russisch-orthodoxe parochie in Zwitserland was gevestigd in Bern vanaf 24 december 1816.

De Tsaar Alexander I (1777-1825) had hiervoor de opdracht gegeven. De Tsaar onderhield goede banden met de jonge Confederatie van 22 kantons en was ook een van haar belangrijkste pleitbezorgers bij het Congres van Wenen in 1814/1815. Een van diens meest gewaardeerde leermeesters en adviseurs was de Zwitser Frédéric-César de La Harpe (1754-1838).

In november 1854 werd de parochie naar Genève verplaatst, waar in 1866 een nieuwe Orthodoxe kerk werd ingewijd. Vanaf de tweede helft van de 19e eeuw verbleven veel Russische aristocraten, kunstenaars, studenten en revolutionairen in Zwitserland en rond het meer van Genève in het bijzonder en in steeds meer plaatsen kwamen Orthodoxe kerken.

De ontwikkeling van het toerisme en de kuuroorden trokken ook een rijke klantenkring aan.

Graaf Pyotr (Peter) Shuvalov (1827-1889) vroeg en kreeg toestemming voor de bouw van een kerk in Vevey ter herinnering aan zijn overleden dochter Barbara. Hij financierde de kerk Sante-Barbara, die op 1 november 1878 is ingewijd. De architect was Jean-Samuel Késer-Doret  (1813-1902).

(Bron en meer informatie over de orthodoxe kerk in Zwitserland: https://orthodoxie.ch).