Het Reto-Romaans was sinds de 5e eeuw de spreektaal in het gebied van het huidige kanton Graubünden (en ver daarbuiten). Geleidelijk groeide de invloed van Duitstalige immigranten (Alemannen) uit het noorden en westen (de Walser).
Politiek gezien was het gebied (dat toen Rätiën heette) verdeeld in verschillende heerschappijen, kloosters en graafschappen en was het deels in handen van de graven van Tirol en later van de Habsburgers. In de loop van de late middeleeuwen werden deze heerschappijen steeds minder belangrijk.
De autonome gemeenten, dorpen, werden steeds onafhankelijker van het centrale gezag. Veel gemeenten waren uiteindelijk in de 14e eeuw onafhankelijke kleine republieken of staten. De keizer en het Heilige Roomse Rijk en hun lokale heersers als vertegenwoordigers bleven formeel belangrijk als hogere autoriteit, maar vooral op papier. Dit was uniek in Europa.
Deze gemeenschappen waren geen democratieën in de moderne zin van het woord. De belangrijkste ambten bleven meestal binnen dezelfde families en (religieus) machtsmisbruik, het kopen van stemmen en corruptie waren onderdeel van het dagelijks leven. Er was ook nog steeds een sociale verdeling in edelen en geestelijken, en aan de andere kant de boeren (burgers).
Zuoz, de Plantas, bijvoorbeeld, waren de machtigste familie in het Oberengadin.
Toch was deze politieke en constitutionele regeringsvorm uniek in Europa. De Landsgemeinde speelde een belangrijke rol in de toenemende onafhankelijkheid van de vorst. In de Landsgemeinde beslisten de (mannelijke) burgers over wetten, politieke ambten, rechters, oorlog of vrede, allianties en andere relevante zaken.
Deze gemeenschappen waren echter ingebed in de Europese machtsconstellatie en elk dorp had banden met de grote machten van die tijd – Habsburg, Frankrijk, Spanje, Venetië, de paus en de hertog van Milaan – via dynastieën, verdragen en huurlingenbelangen.
Er was veel vraag naar huurlingen uit Graubünden (en andere Orte van de Eidgenossenschaft) na Morgarten (1315), Sempach (1386), Näfels (1388), Aargau (1415), Thurgau (1460), Murten/Grandson/Nancy (1476-77) en uiteindelijk de Zwabische Oorlog/Engadiner Oorlog (1499).
De ligging van Graubünden was ook ideaal: de regio lag dicht bij de belangrijkste oorlogstheaters in Italië in die tijd (rond 1500). En aan het begin van de 16e eeuw begonnen de Drie Bonden zelf Italiaanse gebieden te veroveren (Valtellina, Bormio en Chiavenna). Na 1515 (Marignano) kwam hier een einde aan.
Grenssteen van de Gotteshausbund. Collectie: Rätisches Museum Chur
De Gotteshausbund is opgericht in 1367, gevolgd door de Graue of Obere Bund in 1395 en de Zehngerichtebund in 1426. Deze drie allianties werkten samen op het gebied van buitenlands, justitieel en economisch beleid. De regio maakte formeel deel uit van het Heilige Roomse Rijk, maar handelde in toenemende mate zelfstandig.
Deze bonden waren gedecentraliseerde organisaties met de vele autonome gemeenten als bouwstenen. Dit systeem was niet verenigbaar met het centralisme en de top-down organisatie van de monarchieën.
De Gotteshausbund en de Graue Bund (1406), de Gotteshausbund en de Zehngerichtebund (1450/55) en de Graue Bund en de Zehngerichtebund (1471) vormden ook onderling allianties met elkaar. Ze hielden gezamenlijk overleg en presenteerden zich naar buiten toe als één staat.
Trun, in het huidige Museum Sursilvan Cuort Ligia Grischa, is de plaats waar de afgevaardigden van de Graue Bund bijeenkwamen.
De drie bonden verenigden zich op 23 september 1524 in de Republiek van de Freistaat der Drei Bünde. Deze republiek onderhield al nauwe contacten met de Zwitserse Confederatie en de had de status van een bondgenoot (Zugewandter Ort). Deze republiek bestond tot 1798 en de Tagsatzung, de vergadering van de afgevaardigden van de Republiek vond afwisselend plaats in Ilanz, Chur en Davos.
Het nieuwe verbond was een bijna letterlijke herhaling van de oudere verdragen (van 1406, 1450-55 en 1471), maar er waren ook nieuwe teksten met betrekking tot het bestuur van de veroverde gebieden (Valtellina, Bormio en Chiavenna), de betrekkingen met de Confederatie, huurlingenzaken, buitenlandse politiek, oorlogen vrede en religie (de Ilanzer Artikelen van 1524 en 1526).
Afbeelding: Marco Zanoli/Wikipedia
In de eeuwen na 1524 hadden de Reformatie en buitenlandse inmenging (bijvoorbeeld tijdens de Bünder Wirren van 1618-1639) een grote invloed op de nieuwe republiek en haar vele autonome gemeenten en hun uiteenlopende belangen.
De dorpen en hun belangrijkste families dachten en handelden volgens hun eigen Europese belangen en hadden connecties met protestanten, katholieken, Habsburgers, Frankrijk, Venetië en andere lokale heersers. De huurlingenzaken floreerde en Jörg Jenatsch (1596-1639) was slechts een van de vele persoonlijkheden met wisselende partners – republiek of niet.
Het kantonswapen: linksboven de Graue Bund, rechtsboven de Zehngerichtebund met de kleuren van Davos en onder de Gotteshausbund, de grootste bond en dus het halve wapen.
De politieke hervormingen van Napoleon (1798-1813) waren uiteindelijk doorslaggevend voor het ontstaan van het kanton Graubünden. Het kanton is in 1803 opgericht als lid van de nieuwe confederatie (1803-1813). Deze verving de Helvetische Republiek (1798-1803). Het kanton is sinds 1815 en 1848 lid van de nieuwe confederatie.
Chur, regeringsgebouw van het kanton sinds 1803
Quelle: E. Meyer-Marthaler, Studien über die Anfänge gemeiner Drei Bünde (Chur 1973); Website: Graubünden – Freistaat der Drei Bünde. Eine Chronologie 1524-2024 (https://500.gr.ch).
Korrektorin: Petra Ehrismann
Grensstenen van de Zehngerichtebund (boven) en de Obere/Graue Bund. Collectie: Rätisches Museum Chur
