Klooster St. Peterseiland

3 februari 2022

Een eerste klooster op het Sint-Peterseiland (st. Peterinsel/île de Saint-Pierre) in het meer van Biel (Kanton Bern) is gebouwd in de Merovingische tijd (de 7e en 8e eeuw). Dit gebouw werd later uitgebreid met een rechthoekig koor.

Het was een complex volgens het benedictijnse schema. In de elfde eeuw werd het klooster een priorij van de machtige orde van Cluny en werden de fundamenten gelegd voor een grote basiliek met drie schepen.  Deze basiliek is echter nooit gerealiseerd.

De wel gerealiseerde fundamenten tonen een directe relatie met de kerkkloosters van Cluny II (980) en Romainmôtier III (1028). Andere kloostergebouwen werden zuidelijk van de kerk gerealiseerd. In 1484 werd het klooster opgenomen in de Sint-Vincentiusabdij van de kathedraal van Bern.

Het gebouw is tegenwoordig een hotel en restaurant.

Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) verbleef op het eiland in 1765 en schreef: “Ik heb verschillende malen op betoverende plaatsen gelogeerd, maar aan geen enkele heb ik zulke waarlijk gelukkige uren te danken en aan geen enkele treur ik zozeer als aan St. Peterseiland” (De toutes les habitations où j’ai demeuré et j’en ai eu de charmantes, aucune ne m’a rendu si veritable heureux et ne m’a laissé de si tendres regrets que l’île de Saint-Pierre”, extrait de  “Rêveries du promeneur solitaire” 1778, de Jean-Jacques Rousseau).

Een archeologische route toont de historie van dit kloostercomplex en de restanten uit de Keltische, Romeinse en Merovingische tijd, met onder andere Paalbouwwoningen, Romeinse vondsten en sarcofagen uit de Merovingische periode.

(Bron: Archäologischer Dienst des Kantons Bern).